Sanat eseri mi önce gelir, sanatçı mı diye düşünürüm bazen. Bazı eserler vardır ki, tek başlarına sahiplerinin bir adım önünde dururlar. Bazı sanatçılar ise her ne üretse değerlidir, sırf o elin/düşüncenin/bakış açısının eseri oldukları için. Düşünüyorum bunları, çünkü önce şairden mi şiirden mi başlamalı bu tarz yazılara bilemiyorum.
Gelin bu kategorilere sığdıramayacağımız bir büyük şairin, Cemal Süreyya'nın şiirlerinden birini seçelim bugün. Seçmekte zorlanacağız besbelli. Akla ilk gelen "Üvercinka" ya da "Keşke yalnız bunun için sevseydim seni." dizesi ile biten şiirler dizisi. "Balzamin" var bir de, hani şu bazı çiçeklerin andırdığı el kadar kadın.
Şairin de dediği gibi, birini yazsak ikincinin hatrı kalır. İkinciyi yazsak üçüncünün boynu bükük. Ama...
Bir Çiçek
Bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde,
Bir yanlışı düzeltircesine açmış;
Gelmiş ta ağzımın kenarında
Konuşur durur.
Bir gemi bembeyaz teniyle açıklarda,
Güverteleri uçtan uca orman;
Aldım çiçeğimi şurama bastım,
Bastım ki yalnızlığımmış.
Bir başına arşınlıyor bir adam mavi treni
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
evet ne şir ne şair yaaa ama hoş anlatmışsın ya.
YanıtlaSilben ise edip canseverciyiim yaaaa amaaaa.
:))
Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
YanıtlaSilOysaki seninle güzel olmak var.. dizeleri nasıl sevilmez Edip Cansever'in.
Bir gün tamamını da yazarız:)
Teşekkürler.
bak cemal amcanın en yeni kitabını aldım en yeni derlemesini. yakında yazarım okuyom.
YanıtlaSil:)
( bi deee, kumanda paneli ayarlar yorumlara girip "kelime doğrulama"yı kaldırır mısın yaa. böle bissürü har rakam yazmak zorunda kalıyoz amaaa :) )
Hemen kaldırıyorum:)
Sil